Het mag wat kosten

Na het avondeten gaat het bij ons aan tafel altijd over het nieuws van de afgelopen week. Maar niet op een normale manier. Mijn vader heeft namelijk de gewoonte om zijn mening op een ongezouten manier aan ons mee te delen, “mosteren” volgens mijn moeder. Vaak eindigt dit in een gezellige discussie, waarin iedereen zijn gelijk wil krijgen, maar eigenlijk niemand zijn gelijk behaald.

Afgelopen week was iedereen bij ons thuis aan het bijkomen van zijn jetlag. Of we op vakantie waren geweest? Nee hoor! De klok moest weer een uur vooruit en daar waren we kapot van. De tijd gaat vaak al zo snel, en helemaal als er ook nog eens een uurtje minder is!

Voor wie de tijd ook snel gaat, is het Dierenpark in Emmen, sinds kort beter bekend als Wildlands Adventure Zoo Emmen. In minder dan een jaar gooien ze namelijk al hun deuren open! Op 1 april, en dat is geen grap, zou het zo ver moeten zijn. Op de facebook van de verbouwing, Bouwblog Adventure Zoo Emmen, zijn de vorderingen van dit miljoenenproject te zien. Dat er wat vorm in komt is duidelijk, maar om deze bouwput in een jaar te moeten transformeren naar een dierenpark klinkt haast wel als een grap. Het zou me om eerlijk te zijn niets verbazen als de openingsdatum uiteindelijk toch wat later wordt, een soort 1 april met verlengsnoer?

Naast het nieuwe dierenpark zal natuurlijk ook het nieuwe stadstheater volgend jaar openen, in oktober. Om toch het gevoel te geven aan ons als Emmense inwoners dat we iets van invloed hebben op het project mochten we tot 30 januari onze ideeën voor namen van dit theater inleveren. Na drie maanden van ongetwijfeld uitgebreid overleg, zal dan deze maand de naam van het nieuwe theater bekend worden gemaakt en daar ben ik best benieuwd naar.

Wat ik me wel afvraag is hoe betaalbaar de entreeprijzen gaan zijn. Momenteel kost een concert in de Muzeval rond de twintig euro. Dit zou in het nieuwe theater maar zo het dubbele kunnen zijn. En ook de prijs van Wildlands wordt waarschijnlijk geen kattenpis. Laten we hopen dat de Postcode Loterij binnenkort in de gemeente Emmen meerdere malen valt, dan kunnen we in ieder geval even een kijkje nemen. Leuk he, zo’n centrumvernieuwing!

Op de bon

Na het avondeten gaat het bij ons aan tafel altijd over het nieuws van de afgelopen week. Maar niet op een normale manier. Mijn vader heeft namelijk de gewoonte om zijn mening op een ongezouten manier aan ons mee te delen, “mosteren” volgens mijn moeder. Vaak eindigt dit in een gezellige discussie, waarin iedereen zijn gelijk wil krijgen, maar eigenlijk niemand zijn gelijk behaald.

Deze week hadden we het onder andere over de wolf die gesignaleerd is in Drenthe. Voor het eerst sinds 150 jaar heeft de wolf zich weer laten zien in Nederland. Natuurlijk waren we een aantal wolven al wel gewend, bijvoorbeeld de geldwolf, die zich regelmatig in ons land voordoet en ook John de Wolff was al eens gesignaleerd op de grond van WKE. De wolf die afgelopen week was gesignaleerd, bleek niet bang te zijn voor mensen. Of dit kwam door dat de wolf tam is of gewoon niet gewend is aan mensen, is nog niet bekend voor ons. Inmiddels is de wolf weer terug naar Duitsland, maar dat wil niet zeggen dat hij binnenkort weer vrolijk Drenthe binnenhuppelt.

Een ander stel wolfjes in Nederland bevindt zich natuurlijk in de immer onstuimige politiek.  Staatssecretaris Teeven en minister Opstelten van Justitie zijn namelijk opgestapt! Vooral Opstelten liet zien zijn naam waardig te zijn. De ‘bonnetjesaffaire’, zoals het dilemma heette, heeft beide hun baan gekost. De affaire betreft het bedrag dat is betaald aan ene Cees H. toen Teeven officier van justitie was. Opstelten was verkeerd geïnformeerd en had hierdoor de Tweede Kamer verteld dat er aan de crimineel zo’n slordige 3,5 miljoen euro minder was betaald. Er was nog geen bewijs hiervoor gevonden, tot afgelopen zondag de bonnetjes weer boven water kwamen.

Toen beide heren beseften dat ze toch fout zaten, hebben ze besloten op te stappen aangezien ze hierdoor niet meer betrouwbaar zouden zijn. Beetje gek eigenlijk. Ik weet namelijk zeker dat meer dan de helft van Nederland politici in de basis al niet betrouwbaar vindt. Bovendien denk ik dat misschien juist Teeven en Opstelten wel betrouwbaar zijn. Politici zijn namelijk goed in alles leuk aankleden en verbergen wat ze juist zo onbetrouwbaar maakt, maar dat is Opstelten en Teeven duidelijk niet gelukt!

Laten we hopen dat de mannen in het vervolg hun bonnetjes beter bewaren. Ik wens de heren veel succes en plezier met de gouden handdruk die ze waarschijnlijk meekrijgen na dit geintje. Zou hier een aantal jaren later ook weer een bonnetjesaffaire over komen?

Aan het lot overgelaten

Na het avondeten gaat het bij ons aan tafel altijd over het nieuws van de afgelopen week. Maar niet op een normale manier. Mijn vader heeft namelijk de gewoonte om zijn mening op een ongezouten manier aan ons mee te delen, “mosteren” volgens mijn moeder. Vaak eindigt dit in een gezellige discussie, waarin iedereen zijn gelijk wil krijgen, maar eigenlijk niemand zijn gelijk behaald.

Afgelopen week ging het bij ons aan tafel over de stichting Loterijverlies. Deze stichting zet zich in, tegen betaling, om het geld terug te vorderen dat mensen hebben betaald voor een lot aan de Staatsloterij. De Staatsloterij zou hun deelnemers namelijk hebben opgelicht door te laten lijken dat alleen de verkochte loten mee zouden doen aan de trekking. Het blijkt echter zo te zijn dat ook niet-verkochte lotnummers mee deden, waardoor veel minder van de beloofde prijzen zijn uitgereikt. Sowieso tot aan 2007 is dit niet duidelijk geworden uit hun reclames, waardoor deze door de Reclame Code Commissie en sinds 30 januari ook door het Gerechtshof in Den Haag als misleidend zijn verklaard.

Nu vind ik het natuurlijk heel erg goed wat deze stichting aan het doen is, aangezien wat de Staatsloterij heeft gedaan wel als een lichte vorm van oplichting kan worden gezien. Maar eigenlijk vind ik het ook de verantwoordelijkheid van de deelnemers zelf. Een loterij is gewoon een gokspel. Net als dat je in een casino niet altijd je geld terugwint, zal dit in een loterij ook niet gebeuren.

Bovendien heb ik het nut van een loterij nooit echt begrepen. De loten van de Staatsloterij bijvoorbeeld, kosten €15,-. Als je dit bedrag maandelijks opzij zou zetten, in plaats van het kopen van een lot, spaar je per jaar al €180 op. Als je dit nu ook doet met de Oranjetrekking en de Oudejaarstrekking, er van uitgaande dat je alleen hele loten koopt, is dit al €225,-. Eigenlijk vind ik dat een veel betere manier. Want ook al win je een keer een prijs in al die jaren dat je meedoet, de kans is erg klein dat je een prijs wint die hoger zal zijn dan je totale inzet.

Het is gewoon het risico van het spel dat je niet altijd prijs hebt. Het zou toch wat zijn als iedereen zijn geld gaat terugvragen bij vergelijkbare zaken, net nu het juist wat beter ging met onze economie. Bijvoorbeeld je kaas terugbrengen naar de kaasboer omdat hij niet had verteld dat er zoveel gaten inzaten of je 30-inch plasma scherm terugbrengen omdat er toch niets leuks op de televisie is.

Ik geef toe, ik begrijp het principe van dit probleem. De Staatsloterij had gewoon eerlijk moeten zijn in hun reclames, en het is erg dom van ze dat ze dit niet zijn geweest. Maar we moeten ook leren dat we niet alles klakkeloos kunnen aannemen en dat de kans bestaat dat als we mee doen aan een spelletje we niet altijd winnen.

Het is natuurlijk extra vervelend als het om geld gaat, maar als je geen geld wilt verliezen moet je gewoon niet dit risico nemen.

Hoe je wel makkelijk geld kunt verdienen? Daar heb ik nog een tip voor! Begin een oppasservice in New York, hier verdiende een 15-jarig meisje namelijk 500.000 dollar mee in 1 jaar. Chapeau! Ze heeft wel het lot uit de loterij getrokken. Nu nog hopen dat het geen Staatslot was.

De redding van V&D – 12-2-’15

Na het avondeten gaat het bij ons aan tafel altijd over het nieuws van de afgelopen week. Maar niet op een normale manier. Mijn vader heeft namelijk de gewoonte om zijn mening op een ongezouten manier aan ons mee te delen, “mosteren” volgens mijn moeder. Vaak eindigt dit in een gezellige discussie, waarin iedereen zijn gelijk wil krijgen, maar eigenlijk niemand zijn gelijk behaald.

Afgelopen week ging het bij ons aan tafel over de V&D. Het warenhuis dat op sterven na dood is. Van alles kan je er kopen, van beddegoed tot ondergoed. Maar dat is ook het enige goed wat V&D betreft. Waar het eigenlijk Vroom & Dreesman betekent, zou het tegenwoordig beter VTD kunnen heten, veel te duur. Want, ook al is de V&D wellicht íets goedkoper dan de Bijenkorf, echt koopjes jagen lukt daar niet meer. Misschien als we nog even wachten tot de faillisementsuitverkoop, maar tot die tijd…

En eerlijk is eerlijk, wat voegt de V&D tegenwoordig nog toe? Alles wat we daar kunnen kopen, kan ook via internet, of in een andere winkel. Bovendien hebben we altijd de HEMA, een toch aanzienlijk goedkoper warenhuis dan V&D en, niet geheel onbelangrijk, dé Jip en Janneke verkoper! (En voor de mannen, dé rookworsten verkoper!)

Toch vind ik niet dat de V&D moet verdwijnen. Het is opgericht in 1887, wat het bijna 40 jaar ouder maakt dan de HEMA en daarmee toch ook wel een beetje nationaal erfgoed. Gelukkig zal V&D eerst nog even blijven bestaan door de nieuwe investering van de grote bazen. Maar hoe kunnen we voorkomen dat de V&D weer in de penarie raakt? Ik denk dat het tijd wordt dat het ook een soort Jip&Janneke en rookworst krijgt. Want voor welk specifiek iets ga je nu naar de V&D?

Zo zou de V&D een NS-klachtenbalie kunnen oprichten, ergens achterin de winkel die je langs allerlei aanbiedingen leidt. Ook een IS-klachtenbalie of zelfs een Mark Rutte-klachtenbalie is geen slecht idee. Als de klagers dan net zoals bij de IKEA, langs allerlei producten komen stijgt wellicht de omzet. En dan voelt iedereen zich na iedere kleine klaagsessie weer helemaal “Vroom en onbedeesd man!”

NS bedankt! – 22-1-’15

Na het avondeten gaat het bij ons aan tafel altijd over het nieuws van de afgelopen week. Maar niet op een normale manier. Mijn vader heeft namelijk de gewoonte om zijn mening op een ongezouten manier aan ons mee te delen, “mosteren” volgens mijn moeder. Vaak eindigt dit in een gezellige discussie, waarin iedereen zijn gelijk wil krijgen, maar eigenlijk niemand zijn gelijk behaald.

Vandaag hadden we het over de NS. Het was namelijk chaos rondom Utrecht Centraal. Ik moest vanuit Utrecht naar Emmen en het was één en al storing overal. Toen ik op het station aankwam reed werkelijk waar geen enkele trein en stond alles vol met mensen. Gezellig druk dus.

Zoals iedereen ongetwijfeld weet is dit niet de eerste keer dat de NS vertraging heeft. Ik denk zelfs dat er geen dag voorbij gaat zonder vertraging bij onze geliefde treinmaatschappij. Een jaarlijks overzicht van het aantal minuten vertraging? Dat durven ze niet eens uit te brengen! Alhoewel uit het klanttevredenheidsonderzoek van 2013 bleek dat maar 47% tevreden was met de punctualiteit van de treinen. Ter vergelijking, in Japan heeft een trein gemiddeld 36 seconden vertraging en krijg je bij 5 minuten vertraging al de kosten terug en een uitgebreid excuses. Wat een lachertje niet?

Maar goed, de NS kan er ook niet altijd iets aan doen. Als er weer een “aanrijding met een persoon” is geweest, waren zij niet verantwoordelijk voor de sprong. Hoeveel mensen ik de afgelopen jaren wel niet heb horen roepen dat als mensen zelfmoord plegen, ze daar niet half Nederland mee moeten lastig vallen door voor de trein te springen maar zich gewoon lekker in het privé op moeten hangen. Nu vind ik dit ook wel een beetje cru, maar het is duidelijk: de vertraging komt iedereen de neus uit.

Wat minder goede redenen voor vertraging waren de aanrijding met een vogel tussen Zwolle en Leeuwarden 13 december, bladeren op het spoor, 3 mm sneeuw en een conducteur die in de file staat en te laat is voor zijn werk (geen grapje, dit is mij serieus overkomen).

Maar stel dat NS in de geschiedenis ook zoveel vertraging had? Dan was de stoomtrein pas tien jaar geleden uitgevonden denk ik.
Tegen de tijd dat de goederentreinen op locatie aankwamen, was het eten bedorven en waren de eigenaars van de producten overleden. Tijdens de holocaust was het wel weer gunstig geweest. De Joden moesten dan in de trein wachten, terwijl de nazi’s even lekker een gratis kopje koffie of thee konden halen bij de Kiosks. Hét perfecte moment om weg te sneaken en onder te duiken. En wat betreft die treinkaping een paar jaar geleden? Die had dan waarschijnlijk niet eens plaatsgevonden! De Molukkers zouden te ongeduldig zijn geweest en hadden misschien een bus gekaapt waar alleen een buschauffeur in zat zonder verdere passagiers. Nou, als je zo terugkijkt, kan die vertraging nog best wel gunstig zijn. Treinkapingen en bombarderingen op treinen zijn dankzij de NS bijna onmogelijk! Want de treinen rijden toch nooit op tijd. Ik denk dus, dat de NS deze storing heeft laten plaatsvinden om de IS af te leiden en zo haar reizigers te redden. Dus NS, bedankt! Ook voor het kopje koffie!

Geef aan Onno! – 11-12-’14

Na het avondeten gaat het bij ons aan tafel altijd over het nieuws van de afgelopen week. Maar niet op een normale manier. Mijn vader heeft namelijk de gewoonte om zijn mening op een ongezouten manier aan ons mee te delen, “mosteren” volgens mijn moeder. Vaak eindigt dit in een gezellige discussie, waarin iedereen zijn gelijk wil krijgen, maar eigenlijk niemand zijn gelijk behaald.

Deze week ging het bij ons aan tafel over goede doelen. We vonden het best bizar dat mensen zo vrijgevig zijn richting goede doelen rond de feestdagen, terwijl december juist al zoveel geld kost. Natuurlijk is met het geven aan goede doelen niets mis, ik snap het eigenlijk ergens wel. Want naast de feestdagen vind ik het Glazen Huis bijvoorbeeld fantastisch. En als ik nog wat geld overheb die maand, schud ik mijn portemonnee nog even leeg boven één van de brievenbussen. Ik blijf het bijzonder vinden dat elk jaar de opbrengst nog weer hoger wordt. Stiekem hoop ik dat dat ook gebeurt bij het Glazen Huis Emmen. Sinds vorig jaar wordt dit namelijk georganiseerd door RTV Emmen en het Esdal College. Toen haalden we €25.000,- op. Dit jaar gaat Serious Request, en Glazen Huis Emmen dus ook, geld inzamelen om de toekomst van seksueel misbruikte vrouwen en meisjes in conflictgebieden te verbeteren. Een heel mooi doel!

Op zich ook een mooi doel is de nieuwe actie van de Jumbo. Voor de mensen die dit niet hebben meegekregen: Jumbo gaat deze maand de voedselbank steunen. Om dit aan iedereen bekend te maken hebben ze een filmpje gemaakt van ongeveer 3 minuten waarin veel BN’ers meezingen aan een Band-aid achtig nummer. En Nederland zou Nederland niet zijn als dit niet tal van reacties had opgeroepen. De één vind het pure geldverspilling en volgens hem had het geld dat het filmpje heeft gekost beter regelrecht naar de voedselbank gekund. Anderen vinden het juist een mooi gebaar. Eerlijk is eerlijk, toen ik het filmpje zag moest ik ook een traantje wegpinken, dus Jumbo heeft het goed gedaan wat dat betreft. Maar goed, ik huil natuurlijk al bij de eerste beste Disney film.

Wie denk ik ook wel kan huilen is Onno Hoes. Wat die man de afgelopen tijd heeft moeten doorstaan. Partnerloos, toyboyloos en nu ook nog werkloos. Het zit die arme man niet mee. Nu kun je bij RTL viert de Kerst mensen opgeven die écht een kerstpakket verdienen en die niet zullen krijgen omdat ze bijvoorbeeld werkloos zijn. Dus ik dacht, wie verdient dit nu meer dan Onno Hoes? Als we hem nu allemaal massaal gaan opgeven hiervoor, heeft hij misschien toch nog een leuke kerst.

Naheffing nieuws. – 13-11-’14

Na het avondeten gaat het bij ons aan tafel altijd over het nieuws van de afgelopen week. Maar niet op een normale manier. Mijn vader heeft namelijk de gewoonte om zijn mening op een ongezouten manier aan ons mee te delen, “mosteren” volgens mijn moeder. Vaak eindigt dit in een gezellige discussie, waarin iedereen zijn gelijk wil krijgen, maar eigenlijk niemand zijn gelijk behaald.

Zo ging het deze week onder andere over de verlaging in de tandartskosten. Een perfecte periode om dit aan te passen natuurlijk, met Sint Maarten net achter de rug. Kindjes hebben nu waarschijnlijk zullen grote gaten in hun tanden dat ze er verstoppertje in kunnen spelen. Wel raar trouwens dat deze aanpassing wordt gemaakt ná dat de horrortandarts is verbannen naar Frankrijk en niet daarvoor, want nu is de gemiddelde betrouwbaarheid van de Nederlandse tandarts met grote sprongen omhoog is gegaan.

Maar niet getreurd! Want wat we besparen op de tandarts kunnen we ongetwijfeld in onze belastingcentjes pompen zodat we Brussel kunnen betalen die met het briljante idee kwam om een naheffing te vragen. Ik weet niet of ik de enige ben, maar ik snap de naheffing nog niet helemaal. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik wel vaker heb dat ik dingen niet snap, zo kwam ik er achter dat er ook een naheffing op onze belasting kan worden gevraagd. Maar; gelukkig kwam mijn vader met de oplossing: doordat de inkomsten van Nederland opnieuw zijn berekend door de EU met een andere rekenmethode dan voorheen, blijkt opeens dat Nederland en ook het Verenigd Koninkrijk te weinig hebben betaald. Maar er zijn dus ook landen die te veel hebben betaald. Een beetje kortdag, en ook geen klein bedrag, voor Nederland gaat het maar liefst om 642 miljoen! Nou, daar kan je heel wat Euroknallers van kopen! Hoewel meneer Rutte dit redelijk oppakte, waren de Britten woest. Laten we zeggen dat de Britse Premier Cameron niet alleen een het aardappel in zijn mond had, maar van binnen ook witheet was.

Onze minister van Financiën heeft moeten praten als brugman, en succesvol, want Brussel kwam inderdaad over de brug. We hoefden gelukkig niet alles al te betalen voor 1 december dit jaar, maar mogen het verspreiden over de komende negen maanden. Financiën, je zou er toch een kind van krijgen.

En als whatsapp nou nog even een overeenkomst tekent met de Europese banken, kunnen we ook nog aan de blauwe vinkjes zien of onze betalingen ontvangen zijn.

 

Mega Maggie – 23-10-’14

Na het avondeten gaat het bij ons aan tafel altijd over het nieuws van de afgelopen week. Maar niet op een normale manier. Mijn vader heeft namelijk de gewoonte om zijn mening op een ongezouten manier aan ons mee te delen, “mosteren” volgens mijn moeder. Vaak eindigt dit in een gezellige discussie, waarin iedereen zijn gelijk wil krijgen, maar eigenlijk niemand zijn gelijk behaald.

Afgelopen week kwam de op elf oktober verkozen minister van Volksgezondheid en Sociale Zaken van België ter sprake: Maggie de Block. Vanwege haar uit de kluiten gewassen verschijning werden er namelijk nogal veel grappen over haar gemaakt.

Even een greep uit de selectie:

• “In deze barre tijden zet één heldhaftige vrouw orde op Sociale zaken, Mega Maggie!”
• “Maar goed dat ze geen minister is van Binnenlandse Zaken, ze past niet eens binnen het land!”
• Tegen de premier van België: “Tell me, how did you stay fit during these long hours of negotiations?” – “Oh, we walked around De Block.”

Er is zelfs een grappengenerator gecreëerd voor bepaalde functies die De Block had kunnen krijgen voordat bekend was dat ze minister van Volksgezondheid en Sociale Zaken zou worden. De keuze is uit “evident twittergrapje” of “flauwe afbeelding”. Nou, het is evident dat de grappen van “De Maggie de Block evidente twittermopjes generator” flauw zijn.

Ondanks alle grappen vanwege haar gewicht is ze toch razend populair onder de Vlaamse en Waalse kiezers. 53% van de kiezers kan zich voorstellen op haar te stemmen! Die populariteit blijkt ook wel uit de functie die ze toebedeeld heeft gekregen: Minister van Volksgezondheid én Sociale Zaken. Nu zouden sommigen zeggen dat ze waarschijnlijk toch twee zetels bezet houdt in de senaat en daarom net zo goed een dubbele functie kan krijgen, maar om die dubbele functie aan te kunnen is natuurlijk heel wat anders. Zo heeft ze zelf ook ervaring in de gezondheidszorg, aangezien ze huisarts is en weet hoe het er op de werkvloer aan toe gaat.

Hier zijn haar ideeën ook naar: ziekenhuizen moeten zich volgens haar meer specialiseren, zodat er bespaard kan worden op de apparatuur. Ook zal de reisafstand meevallen, aangezien België niet zo groot is vergeleken bij andere landen. Gewone ingrepen kunnen dus nog wel bij een regionaal ziekenhuis plaatsvinden, maar de meer gespecialiseerde behandelingen niet. Daarnaast gaat ze de ebola-regeling van haar voorganger opvolgen en blijft deze dus net zo als bij het vorige kabinet.

Naast de gezondheidszorg, zit de politiek ook nog eens in haar bloed, aangezien haar broer burgemeester is van haar geboorteplaats Merchtem. Dat niet alleen, ze heeft al een behoorlijke politieke loopbaan op haar cv staan. Secretaris van de Kamer van 2003 tot 2007, staatssecretaris van Asiel en Migratie, Maatschappelijke Integratie en Armoedebestrijding in de vorige regering en in diezelfde regering was ze vervangend minister van Justitie.

Zoals hieruit blijkt, ontbreekt het niet aan ervaring bij mevrouw De Block. Ook aan goede wil ontbreekt het haar niet, zoals blijkt uit haar reactie toen ze haar huidige functie kreeg toegewezen, die ze zag als een uitdaging. De goedlachse Maggie heeft nog geen reactie gegeven op de opmerkingen over haar gewicht, maar om haar zo voor het “Block” te zetten, vind ik een beetje kinderachtig.

Dan wil ik graag nog één ding zeggen over mevrouw De Block:
Maggie? Nou, van mij wel!

Kinderpostzegels steunt Hamas? 2-10-’14

Na het avondeten gaat het bij ons aan tafel altijd over het nieuws van de afgelopen week. Maar niet op een normale manier. Mijn vader heeft namelijk de gewoonte om zijn mening op een ongezouten manier aan ons mee te delen, mosteren volgens mijn moeder. Vaak eindigt dit in een gezellige discussie, waarin iedereen zijn gelijk wil krijgen, maar eigenlijk niemand zijn gelijk behaald.

Zo ging het afgelopen week bij ons aan tafel over het kinderpostzegelgedoe in Urk. Voor degenen die het niet helemaal hebben meegekregen, het zit dus zo: de gemeente Urk boycot de verkoop van kinderpostzegels. Volgens hen geeft de kinderpostzegelactie, die vorige week woensdag begon, indirect financiële steun aan anti-Israëlische projecten.

Nu vond ik dat vaders wel een puntje had tijdens de discussie. Het bleek namelijk dat de gemeente Urk niet echt, oftewel echt niet, goed onderzoek gedaan had. Stichting Kinderpostzegels steunt inderdaad een stichting die mensen van de Hamas training heeft gegeven. Holy Land Trust uit Betlehem geeft meerdere van deze trainingen en niet alleen aan Hamas mensen. Volgens vaders: “Dus ze zitten gewoon fout daar in Urk. Ach, sommigen moeten ook altijd dwars liggen.”

De boycot van de gemeente Urk was overigens het gevolg van een oproep in het Reformatisch Dagblad. In die oproep werd gevraagd aan kerkgangers om geen kinderpostzegels te kopen aangezien er anti-Israëlische projecten mee werden gesteund. En aangezien de gemeente Urk blijkbaar iedereen achterna springt de sloot in, of liever het IJsselmeer, doen ze dat hier blijkbaar ook.

Eén van die anti-Israëlische projecten bijvoorbeeld, was een training in geweldloze communicatie waarvan een aantal van de trainees inderdaad Hamas-leden waren, acht jaar geleden. Maar volgens Holy Land Trust is dit juist om het conflict gerelateerd aan de Hamas positief te beïnvloeden en niet om ze indirect financieel te steunen, zoals de gemeente Urk beweerde.

Nu dit alles duidelijk is, komen we bij het volgende punt. Holy Land Trust gebruikt het geld van de Kinderpostzegels niet eens voor dit project! Maar juist om muziektherapie te geven aan getraumatiseerde kinderen in Pakistan zodat zij meer rust kunnen krijgen en hun concentratie kunnen verbeteren. Ook wordt het geld van de Kinderpostzegelactie gebruikt voor projecten met gehandicapte kinderen in Pakistan, zodat specialisten vaker bij hen thuis kunnen komen om te zien welke behandeling het beste zou kunnen werken. Dit alles om de kinderen weer mee te laten doen thuis en op school. Erg anti-Israëlisch inderdaad Urk!

Veel basisscholen in Urk deden al niet mee aan de Kinderpostzegelactie, vanwege de administratieve extra’s. Hun goed recht natuurlijk, maar vaak is het voor de kinderen juist ook leuk om mee te doen! Ik weet zelf nog dat ik het geweldig vond om eerder weg te mogen van school om zoveel mogelijk kinderpostzegels te verkopen. En het mooiste was natuurlijk als je je envelop met adressen helemaal vol had, en een nieuwe nodig had omdat je zoveel had verkocht! Daarnaast is het ook nog eens voor het goede doel. En, alhoewel een pepernotenactie voor de portemonnee van de school zelf ook een uitstekend doel is, overtreft de Kinderpostzegelactie dit toch wel! Een beetje extra administratie heeft men daar wel voor over lijkt me. Aan de andere kant hebben de scholen die al niet meededen hier juist voor gekozen omdat ze hun leerlingen geld wilden laten inzamelen voor doelen waar ze meer mee hebben. Ook supergoed! Want zo gaat niet al het geld naar één doel (zoals bij de ALS-stichting onlangs, die de komende tien jaar wel weer vooruit kan). Maar het blijft belachelijk om een stichting zoals de Stichting Kinderpostzegels te beschuldigen van zoiets, terwijl ze niets fout doen. Sinds 1948 zet de Stichting zich al in met de hulp van basisscholen om andere kinderen te helpen. Zo’n nationale trots laat je toch in zijn waarde?

Overigens zijn de kinderpostzegels dit jaar in het thema “Kinderen van het Rijksmuseum” en werd de eerste set gekocht door André Kuipers. Met als doel dus kinderen uit Pakistan die gehandicapt of getraumatiseerd zijn te steunen. Voor mensen die het werk van Stichting Kinderpostzegels wel waarderen, hoop ik dat jullie net als ik uitkijken naar de gemotiveerde kindjes aan je voordeur en een voorraadje postzegels inslaan!